Deratyzacja Warszawa

Poszukują Państwo sprawdzonej i skutecznej firmy DDD w Warszawie? Jeśli tak, jesteśmy do Państwa usług Tel. 502 994 993 Działamy na rynku od ponad 30 lat. Możemy się pochwalić nie tylko bardzo dużym doświadczeniem, ale również setkami zrealizowanych z sukcesem zleceń. Naszymi klientami są osoby indywidualne, firmy, instytucje, administracje, wspólnoty mieszkaniowe, gospodarstwa rolne i obiekty hotelowe, gastronomiczne, hurtownie, restauracje, bary, piekarnie, ubojnie, masarnie, mleczarnie, zakłady produkujące żywność, sklepy, markiety, posesje i wiele innych. Wszędzie tam gdzie mogą pojawić się gryzonie, pojawiamy się również i my.

Czym jest deratyzacja?

Deratyzacja to zwalczanie gryzoni wszelkimi dostępnymi metodami, byleby skutecznymi. Ich przedstawicielem, najbardziej rozpoznawalnym na świecie, jest oczywiście szczur i mysz. Jednak gryzoniami, wobec których również może być prowadzona deratyzacja Warszawa są, karczowniki,myszy polne, nornice, krety, kuny i inne. Jakie ryzyka związane są z występowaniem tych osobników w otoczeniu ludzi? Przede wszystkim mogą one przenosić różnego rodzaju choroby i zarazki. Gryzonie żyją w brudnym środowisku, mając do czynienia z wieloma patogenami. Dla samych gryzoni mogą one pozostawać nieszkodliwe, ponieważ wykształciły one silny układ immunologiczny. Jednak w kontakcie z ludźmi, mogą prowadzić do wielu groźnych chorób i powikłań. Szczególnie dużym zagrożeniem są w przypadku dzieci i osób starszych.

Deratyzacja Warszawa – poznaj stosowane przez nas metody

Aby zwalczanie gryzoni było skuteczne, konieczne jest stosowanie szerokiego spektrum metod deratyzacyjnych. W ich skład wchodzi zarówno wykładanie trutek, jak i pułapki mechaniczne. Zależnie od tego, w jakim obiekcie deratyzacja Warszawa ma zostać przeprowadzona, zawsze stosujemy metody dedykowane dla danego typu obiektu. Nie zapominamy również o tym, aby spełniać wymagania dotyczące sposobu oznakowania miejsc, w których pułapki, karmniki oraz środki z feromonami zostają wyłożone. Uzupełnieniem świadczonych przez nas usług deratyzacyjnych jest również monitoring, czyli sprawdzanie czy na terenie wskazanej nieruchomości istnieje zagrożenie ze strony gryzoni.

Deratyzacja w stolicy Warszawie i okolicy

Zadanie, które ma do spełnienia deratyzacja Warszawa polega na unicestwieniu myszy, szczurów oraz innych gryzoni, które mogą zamieszkiwać budynek lub działkę. Zapraszamy do korzystania z naszych usług wszystkie osoby oraz firmy, które chcą skutecznie pozbyć się gryzoni. Myszy, szczury, krety, nornice oraz wiele innych zwierząt może zakłócić Państwa spokój oraz zagrozić zdrowiu. Podjęcie zdecydowanych kroków mających doprowadzić do ich wyeliminowania pozostaje w Państwa najlepiej pojętym interesie. Będąc firmą z wieloletnim doświadczeniem, możemy zapewnić że wykonana przez nas deratyzacja Warszawa gwarantuje maksymalną skuteczność działania.

Telefon: 502-994-993

Usługa ddd deratyzacja zwalczanie gryzoni i szkodników. Likwidacja, zwalczanie szczurów, myszy, kretów, myszy domowej, myszy polnej, karczowników, nornic. Odszczurzanie i odmyszanie wykonujemy środkami gryzoniobójczymi atestowanymi i woskowanymi w kostki lub mydełka oraz saszetki i pasty ze składnikami mumifikującymi, zwalczanie, tępienie gryzoni przez wyłożenie środków bezpośrednio do ich nor, gniazd, czy na trasach przebiegu w specjalnych karmnikach deratyzacyjnych.

Zwalczanie szczurów, zwalczanie myszy, kretów wykonujemy poprzez metodę tradycyjną, gazową lub najnowocześniejszymi metodami deratyzacyjnymi bez użycia trucizn bez konieczności odszukiwania trucheł. Prowadzimy monitoring deratyzacyjny do systemu HACCP. Całkowite ustanie aktywności gryzoni następuje do 6 dni od rozpoczęcia wykonania usługi deratyzacji. Środki stosowane przez naszą firmę są w 100 procentach skuteczne i zabezpieczone przed spożyciem przez dzieci, psy czy koty. Wiedząc że gryzonie są przyczyną wielu pożarów oraz, że szczury roznoszą około 120 zaraz – usługę deratyzacji wykonujemy szybko, tanio i bezpiecznie. Oferujemy bezpłatny dojazd.

OBOWIĄZKOWA DERATYZACJA – PROFESJONALIŚCI W WALCE ZE SZKODNIKAMI

Historie o epidemiach, szczurach wspinających się po murach, masowych ekspansjach gryzoni na polskie miasta pobudzają wyobraźnie. Co gorsza, opowieści te nie są wyssane z palca. Według szacunków w Polsce żyje ich bowiem około 18 mln co oznaczałoby, że co drugi Polak mógłby pochwalić się swoim zwierzątkiem.

JAK POWSTRZYMAĆ GRYZONIE?

Aby nie pozwolić na zbytnie rozmnożenie gatunku stosuje się metody mające na celu jego regulacje. Proces likwidacji gryzoni nazywamy deratyzacją. Wykorzystuje się do niej rozmaite metody – fizyczne, chemiczne i biologiczne.
Skuteczna deratyzacja wymaga dobrego rozpoznania i koordynacji działań. Zajmują się tym firmy zwalczające szkodniki takie jak nasza – specjalizująca się w deratyzacji na terenie Warszawy.

KIEDY DERATYZACJA JEST OBOWIĄZKOWA?

Warto wiedzieć, że odszczurzanie jest obowiązkiem prawnym zapisanym w regulaminie utrzymania czystości i porządku w gminach. Dla lokali związanych z produkcją i przechowywaniem żywności wynika również z przepisów sanitarnych. Do przeprowadzenia deratyzacji zobowiązuje się:

  • Lokale gastronomiczne
  • Szkoły
  • Hotele
  • Urzędy
  • Właścicieli budynków wielorodzinnych
  • Miejsca gromadzenia odpadów
  • Właścicieli domków jednorodzinnych i ogródków działkowych

Akcje usuwania gryzoni przeprowadza się minimum raz w roku. Trzeba jednak pamiętać, że każda gmina może mieć własne ustalenia w tej kwestii. Będą one zależne od potrzeb na danym terenie. Na przykład w niektórych dzielnicach w Warszawie deratyzacja jest przeprowadzana dwa razy w roku – na wiosnę i jesień.

LIKWIDACJA GRYZONI I CO DALEj…

Brak reakcji na zwiększenie aktywności gryzoni powoduje szybki wzrost kolonii. Niestety skuteczność jednorazowych działań jest tymczasowa. Dlatego należy prowadzić stały monitoring obecności szczurów, myszy. Służą do tego między innymi specjalne, neutralne dla zdrowia przynęty.

Jeśli chcieliby Państwo zlecić taką kontrolę lub przeprowadzenie deratyzacji w Warszawie, prosimy o kontakt z naszą firmą tel. 502 994 993

DERATYZACJA – DEFINICJA

Zgodnie z definicją jest ona procesem mającym na celu zwalczenie gryzoni wszelkimi dostępnymi metodami – fizycznymi, chemicznymi, biologicznymi czy mechanicznym.

Chociaż często deratyzacja bywa nazywania odszczurzaniem, tak naprawdę może się odnosić do różnych ssaków, w tym szczurów, myszy, kretów czy kun.

NAJCZĘSTSZE METODY ZWALCZANIA GRYZONI

Możemy wyróżnić następujące metody walki ze szkodnikami:

  • chemiczne
  • fizyczne
  • biologiczne

Każda z nich może być stosowana oddzielnie lub łączona z inną. Najmniej skuteczną, ale w pełni naturalną okazuje się metoda biologiczna. Polega ona na wykorzystaniu naturalnych wrogów. Na przykład w wypadku szczurów są to koty, psy, tchórze, gronostaje, kuny domowe, sowy.

Metody fizyczne, bywają również nazywane mechanicznymi. Polegają na wyłapywaniu gryzoni za pomocą specjalnych pułapek. Ustawia się je w strategicznych miejscach, w których mogą się pojawić szkodniki.

Metody chemiczne wykorzystują środki chemiczne o właściwościach trujących. Mają one różne działanie. Na przykład rodentycydy obniżają temperaturę ciała, wprowadzając zwierzę w stan hipotermii. Z kolei antykoagulanty zabijają na skutek zmniejszenia krzepliwości krwi.

JAK PRZEPROWADZIĆ SKUTECZNĄ AKCJĘ DERATYZACYJNĄ?

Aby deratyzacja okazała się skuteczna, najlepiej skoordynować działania, łącząc dostępne metody. Na przykładzie Warszawy, która borykała się z inwazją szczurów, widzimy również, że należy ją przeprowadzać regularnie.

Kluczem do wygrania walki z gryzoniami będzie też dostosowanie metod do gatunku. Pracownicy naszej firmy tel. 502 994 993 potrafią zdiagnozować problem na podstawie pozostawionych śladów i wyrządzonych szkód. Po rozpoznaniu, dobierają najskuteczniejsze środki deratyzacyjne, a po zakończeniu procesu odszczurzania, ustawiają neutralne dla zdrowia bloki monitorujące.

Zanim nauczysz się zwalczać gryzonie najpierw poznaj ich życie, zwyczaje, a gdy poznasz ich psychikę będziesz umiał likwidować gniazda szczurów, myszy czy nornic.

Najliczniejszym i najgroźniejszym szkodnikiem w polu spośród gryzoni jest

Nornik polny (Microtus arvalis), który może też zniszczyć drzewka w ogrodach. Nornik polny ma krępą budowę ciała, krótką głowę i tępo zakończony pysk. Brzeg ucha jest słabo owłosiony, nieco zasłonięty przez włosy. Ogon jest równomiernie owłosiony, prawie jednobarwny. Grzbiet jest ubarwiony na kolor żółtawobrunatny lub żółtawoszary, a boki, brzuch i stopy są jasnoszare. Dorosłe osobniki mają długość 9-11 cm, a ogon 2,5-3,5 cm. Nornik rośnie w ciągu całego życia i osiąga ciężar do 40 g. Dobrze pływa, ale nie potrafi wdrapywać się na drzewa. Nornik polny zakłada nory w miejscach pokrytych roślinnością i nasłonecznionych. Norę tworzą liczne korytarze ziemne, spichrz i gniazdo o średnicy 10-20 cm, wysłane delikatnym sianem. Do korytarzy ziemnych prowadzą wyloty nor o średnicy 3-5 cm, które na powierzchni ziemi są z sobą połączone ścieżkami wydeptanymi przez norniki. Wokół otworów wylotowych wyraźnie widoczne są “łysiny” powstałe w wyniku powygryzania pobliskich roślin. W miejscach nieosłoniętych przez rośliny nornik polny buduje proste, ślepo zakończone kryjówki lub przejścia, w których chowa się lub do których wciąga ścięte rośliny i je zjada. Nornik polny zimuje w norach, głównie na nieużytkach, na łąkach, w zadrzewieniach śródpolnych, miedzach i na brzegach lasów. Nie zapada w sen zimowy. Pod pokrywą śnieżną buduje tunele z ziemi i trawy, a nawet przenosi gniazdo na powierzchnię gleby, które łatwo zauważamy po stajaniu śniegu. Część norników przenosi się do drewnianych zabudowań znajdujących się w ogrodzie, gdzie mogą się rozmnażać zimą. Norniki są bardzo płodne. Ciąża trwa 18-20 dni. W ciągu życia samica rodzi 6-7-krotnie, a w sprzyjających warunkach nawet częściej, co miesiąc, po 4-9 młodych w miocie. Młode są samodzielne po 12-15 dniach, a po 3 miesiącach uzyskują dojrzałość płciową. Norniki żyją 2-4,5 miesięcy, rzadko jeden rok. Zasiedlanie terenu przez norniki rozpoczyna się od założenia nor przez pojedyncze osobniki. Wkrótce ich potomstwo zakłada w sąsiedztwie własne nory, które łącząc się tworzą kolonię. Przy dużym zagęszczeniu jedną norę może zamieszkiwać kilka samic. Samce i samice opiekują się potomstwem swoim i obcym. Gdy padnie matka, potomstwu nie grozi niebezpieczeństwo, gdyż zajmą się nim sąsiedzi. Latem nornik jest aktywny od wieczora do wczesnego ranka, natomiast zimą żeruje za dnia. Norniki wyszukują pokarmu w promieniu 15 m wokół nory. Najpierw zjadają rośliny rosnące przy otworze wejściowym do nory, a po ich zjedzeniu przemieszczają się stopniowo dalej. Pożywieniem nornika są soczyste, niskokaloryczne rośliny, w tym trawy, marchew i buraki. Jesienią i zimą norniki zjadają duże ilości ziarna i nasion chwastów, które najpierw gromadzą w spiżarniach. Nornik polny może zebrać do 3 kg zapasów żywności, którą są nie tylko nasiona, lecz także pędy, liście i korzenie różnych roślin. Nornik polny jest też groźnym szkodnikiem drzew owocowych i ozdobnych w ogrodach. Przemieszczając się pod śniegiem dociera do pni drzew i ogryza korę do wysokości pokrywy śnieżnej. Uszkodzone drzewka chorują lub są łamane przez wiatr.

Karczownik ziemnowodny (Arvicola terrestris). Ciało karczownika ziemnowodnego jest wałeczkowate, z szeroką i grubą głową z tępo zakończonym pyskiem. Ucho ma małe, ukryte we włosach. Grzbiet jest szaro- lub ciemnobrunatny, natomiast brzuch jest jaśniejszy, szary. Czasem trafiają się okazy czarne. Jest większy od norników. Długość głowy i tułowia wynosi 12-20 cm, długość ogona 5,6-13,5 cm. Na stopie znajduje się pięć modzeli. W Polsce występują trzy podgatunki karczownika ziemnowodnego, które niektórzy uznają za rasy geograficzne: karczownik nizinny (A. terrestris terrestris), który zamieszkuje pólnocna i środkową część kraju; karczownik sudecki (A. terrestris scherman), zajmujący południowo-zachodnią część kraju; karczownik karpacki (A. terrestris exitus), mieszkający w południowo-wschodniej części kraju.

Karczownik nizinny występuje w nizinnych rejonach środkowej i północnej części Polski. Jest zawsze związany ze środowiskiem wodnym i zamieszkuje brzegi rzek, brzegi zbiorników wodnych i kanałów, skąd przedostaje się do sadów, ogrodów i na uprawy założone nad wodą. Karczownik sudecki i karczownik karpacki mogą zajmować siedliska położone z dala od wody. Karczowniki budują nory w glebie wilgotnej, ale unikają gleb bagnistych i silnie piaszczystych. Nory zakładają w miejscach nie uprawianych. Norę kopią za pomocą kończyn i zębów siecznych. Odgryza w glebie większe kęsy, które po nagromadzeniu się w norze wypycha przez otwór wlotowy na zewnątrz. Formuje wówczas płaskie kopczyki oddalone od wlotu na odległość 10-30 cm. Nora karczownika składa się z gniazda, 1-2 komór spichrzowych oraz odchodzących od nich korytarzy, które są wielopoziomowe. Jeśli nora jest położona w pobliżu zbiornika wodnego, wówczas jeden z korytarzy prowadzi do wody. Korytarze karczowników są długie, od kilku do kilkunastu metrów, a powierzchnia, którą zajmują wynosi wiosną 20-30 m2, a jesienią nawet 80 m2. Korytarze karczownika są owalne o wysokości 7-8 cm i szerokości 5-6 cm. Karczownik zatyka wyloty z nor. Gniazdo ma średnicę 16-20 cm i jest wymoszczone sianem lub piórami. Wiosną znajduje się na głębokości 20 cm, a jesienią jest przenoszone na głębokość 30-40 cm. Karczowniki rozmnażają się od marca do końca września. Ciąża trwa 20-23 dni, a samica rodzi 2-5 razy w ciągu roku po 3-9 młodych. Samice urodzone wczesną wiosną rodzą młode już w połowie maja. Karczowniki nie żyją dłużej niż dwa lata. Jesienią migrują znad wód na wyżej położone tereny, do ogrodów i sadów, gdzie znajdują pożywienie. Zimą są aktywne za dnia. Pod śniegiem budują tunele prowadzące do żerowisk, często do korzeni drzew owocowych, powodując duże szkody. Przegryza korzenie nawet starszych drzew, ogryzając korę do szyjki korzeniowej. Zjada też korzenie, kłącza i bulwy wielu roślin uprawnych. Latem żywi się korzeniami, kłączami i cebulami roślin uprawnych. Kopiąc korytarze wzdłuż rzędów roślin może zniszczyć całą uprawę